Język afirmacji

Autor: Nina Olszewska

www.centrumharmonia.pl

                                                                         

    Dziś omówimy pierwszy język miłości wyróżnionych przez Chapmana – język afirmacji. W obrębie tego języka jest wiele dialektów, których wspólnym elementem jest wykorzystanie słów w celu okazania miłości drugiej osobie.

 Można na różne sposoby okazywać miłość w języku afirmacji. Poniżej podaję kilka dialektów tego języka:

• miłe, afirmujące słowa, również dotyczące wyglądu i osobowości, np. „Jesteś bardzo silny”, „Masz piękne oczy”, „Twoje optymistyczne nastawienie sprawia, że wszyscy czują się szczęśliwi”,

•   komplementy, np. „Dobrze wyglądasz w tej sukience”, „Twoje włosy wyglądają dziś pięknie”,

•  docenianie, uznanie – bez łączenia z sugestiami,

• aprobata,

•   werbalizacja uczuć, np. „Cieszymy się, że jesteś naszym dzieckiem”, „Jesteś moją radością”,

• słowa „Kocham cię” bez żadnych warunków typu „Czy mogłabyś dla mnie zrobić?”,

•  okazywanie swoich uczuć w sposób niebezpośredni, tj. wypowiadając się pozytywnie na temat dziecka czy partnera przed innymi ludźmi – afirmujące słowa często przemawiają silniej, gdy słyszą je także inni,

•  słowa sympatii, wyrażenie pozytywnego stosunku do partnera czy dziecka jako człowieka, np. „To wspaniałe, gdy jesteś w domu”, „Rozpiera nas duma, gdy myślimy o tobie”,

• podziękowania, np. „Dziękuję, że pomogłeś mi przy zmywaniu naczyń”, „Bardzo mi pomogłeś zajmując się młodszym bratem”,

•  wyrażanie wiary w współmałżonka czy dziecko,

•   zauważanie osiągnięć i starań, np. „Jestem dumna z tego, że tak bardzo się starasz”,

• wyrażenie swojego podziwu,

•   pochwały – szczere i uzasadnione, by nie zostały wzięte za pochlebstwo; jeśli nie można pochwalić wyników, to chwalmy za wysiłek, np. „Widzę, że coraz lepiej radzisz sobie z koszeniem. Doceniam twoje starania. To dla mnie duża pomoc i bardzo ją sobie cenię”,

•  pozytywne uwagi na temat partnera czy dziecka,

•  zachęcanie – wspieranie w podejmowaniu nowych wyzwań, dodawanie odwagi, jak również zachęcanie do rozwijania zainteresowań, które dziecko czy partner posiada (a nie wywieranie presji, by zrobiło to, co, według ciebie, powinno) czy do zrobienia czegoś, co dziecko umie, ale brakuje mu odwagi lub coś powstrzymuje je przed działaniem; ogólny przekaz jest taki: „Wiem, że to dla ciebie ważne, zależy mi na tobie, jestem przy tobie, jak mogę ci pomóc?”.

W tym języku bardzo ważne są szczerość oraz zgodność komunikatu werbalnego z niewerbalnym. Negatywne korzystanie z tego języka, tj. potępiające wypowiedzi, karcenie i krytyka jest szczególnie destrukcyjne dla osoby, której podstawowym językiem jest afirmacja. Taka osoba odbiera krytykę, jak komunikat mówiący „nie kocham Cię”.

W kolejnym wpisie – język dotyku:) We wcześniejszych wpisach opisałam w skrócie koncepcję pięciu języków miłości.

Więcej w: Chapman G. D. (2004). Sztuka wyrażania miłości w małżeństwie. Jak okazywać miłość, by twój partner czuł się kochany. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Vocatio.